Korte vertèlsels.
Bij deze wil ik U laten genieten van de belevenissen van de mensen uit mijn vroegere omgeving in Eindhoven - Gestel. En dan met name van de mensen in de Palingstraat, waar ik ben geboren. Het is een straat die je nu niet veel zal tegenkomen.
Of zu as ik aalt zee: 't schònste straotje van hul de wìrreld: 't Pollingstraotje.
Lees en geniet van de belevenissen van al die mensen zoals:
Zoopoe, Kee en Harry, M'rie en Sjaak, Oome Toon de Schoenpees, Oome Nol en Tante Mien, Giel de Pin, de gebroeders Bùmkes, de femielie Vùggeltjes, Kuuleke Wip, Anna, d'n Dikke Botterham, Driek de Muis, Tòntje Welten, Sjaak van Tuyl, Zoopoe, Oome Janus, Piet Tròst, Nard van Pelt, Sien Boogers, Bakkertje van Bree, Laang Tinie Tol, Harry Bijnen, Klimmetieneke van Baokel, 't Zìws wèfke, Tinus van Dinter en natuurlijk Sjakkie Tournooi, Toon Vosters en al die andere..
Hennie.
KAOIE VINGER....
by Hennie de Groot - 17:15 on 07 February 2018
Kaoie vinger…
D’r waar op de Gèsselsestraot ’n nèij restaurant gekomme. ‘Grùtjespùtje’ heite ’t De miense in ’t Pòllingstraotje ha’n al gezeed, da ge daor goewd en lekker en goeie koewp kos eete. Dus da wou oome Nol en tante Mien òk wel ‘nen kir; lekker en goewd eete en dan nog goeie koewp òk nog òk. Dus op ‘nen vrijdegge-aovend hun twieje naor ‘Grùtjespùtje.’ Gaon daor aon ’n tùffeke zitte en daor kumt d’n ober al aon. ‘Goede avond, mevrouw, meneer, U wenst te eten?’ zee dieje miens. ‘Jao,’ zee oome Nol, ‘laot mar ’s zien wa ge ammol hèt’ Die miens gaf de menukaort aon Ome Nol en tante Mien, En ze ha’n hul gaauw hun keus gemàkt. ‘Doe mèn mar gruuntesoep,’ zee oome Nol. En da wou tante Mien òk wel. Efkes làtter kumt diejen ober meej de soep, en in de sope van oome Nol ha’tíe z’nnen vinger in zitte. ’t Waar d’n uurste kir da oome Nol daor waar, dus zee-t-ie mar niks. Daornao bestelde ze allebèij, ‘nen lekker biefstuk. En òk nou wìr ha dieje ober zunne vinger onder d’n biefstuk en òk nou zeej oome Nol niks. As toetje bestelde ze saome appeltaort mi wèrreme vaniellievlaai. En nou òk wìr ha d’n ober z’nne vinger onder ’t appelgebak. Toen waar vur oome Nol de maot vol en hij vroeg aon de ober: ‘Waorum dùwde gij oewe vinger ammol in m’n eete? Da hùrt toch nie.’ D’n ober zee: ‘Meneer, ik heb rimmetiek en d’n dokter ha gezeed da’k m’nne vinger wèrrem moet haauwe.’ ‘Nou,’ zee Oome Nol, ‘waorum dùwde die vinger nie op ’n plàts waor de zon nòit schèijnt?’ Zee d’n ober: ‘Da doe ‘k òk, in de keuke.’