Korte vertèlsels.
Bij deze wil ik U laten genieten van de belevenissen van de mensen uit mijn vroegere omgeving in Eindhoven - Gestel. En dan met name van de mensen in de Palingstraat, waar ik ben geboren. Het is een straat die je nu niet veel zal tegenkomen.
Of zu as ik aalt zee: 't schònste straotje van hul de wìrreld: 't Pollingstraotje.
Lees en geniet van de belevenissen van al die mensen zoals:
Zoopoe, Kee en Harry, M'rie en Sjaak, Oome Toon de Schoenpees, Oome Nol en Tante Mien, Giel de Pin, de gebroeders Bùmkes, de femielie Vùggeltjes, Kuuleke Wip, Anna, d'n Dikke Botterham, Driek de Muis, Tòntje Welten, Sjaak van Tuyl, Zoopoe, Oome Janus, Piet Tròst, Nard van Pelt, Sien Boogers, Bakkertje van Bree, Laang Tinie Tol, Harry Bijnen, Klimmetieneke van Baokel, 't Zìws wèfke, Tinus van Dinter en natuurlijk Sjakkie Tournooi, Toon Vosters en al die andere..
Hennie.
DROP...
by Hennie de Groot - 18:12 on 23 September 2017
Drop…
’t Waar zeuven uure saovves en de manne stònne bè oome Toon de Schoenpees, zu as gewònlek ieleke aovend, wìr vurrèkkes te stèggele. ’t Gongk wir oover ’t voetbal, want de kompetiesie war al wìr aon de gang. En de mannen ha’n ammol ‘nen kaart vur ’t hul jaor vur E.V.V. Eindhoven. Behalleve Tinus van Dinter, die waar vur Fielups geworre, want die waare ’t afgeloewpe jaor kampioen geworre. Dus de manne mee z’n alle teege Tinusse. Mar Tinus verweerde z’n eige goewd, ei’k waar d’r gin speld tusse te krijge. En in ìns zee Nard van Pelt; ‘Waor is Kuuleke Wip?’ Niemes wies ‘t. ‘Ik gao ’s kijke,’ zee Harrie Hoeijmans. Hij stak de straot oover, mar vlak vur dèttie bè ’t hois van Kuuleke Wip waar, gong de deur oewpe en daor kwam ie naor boite. ‘We dochten da ge ziek waart,’zee Harrie. ‘Da ben ik òk,’ zee Kuuleke en hij liep mi Haaris mee naor de manne. ‘Hee,’ riepe ze, ‘daor hedde’m, waor waar de?’ ‘Ik heb ’n klèts gevat van de week, toen ik ons Anna gong haole bè d’r zuster in Woensel.’ Die wònt toch in de buurt van de Edisonstraot?’vroeg Tinus. ‘Ja,’zee Kuuleke en da eest prebleem. ‘Leg ’s oit,’’zeeje de manne. ‘Nou,’ zee Kuuleke, ‘ikke dus naor ons Anna d’r zuster, want ze durrefde nie allinnig naor hois. Ik loewp daor dur de straot, zit daor ’n vrouwke vur de raom en die wenkt mèn en ze vroeg: Wilde drop? Ik doch nog hoe wìt da vrouwke da’k verkaauwd ben. Ik zee; jao gèr, want ik moet zu hoeste.’ Mar toen ze aon m’n boks begos te frunnikke, nèijde ik ‘r mar gaauw oit. En ikke weiter geloewpe. En ’n par dùrre weiter, wìr zu, zee Kuuleke. ‘Wa dan? Vroeg Sjaak hoevenaars.’ ‘Laot ‘m nou vurtèlle,’ zeeje de manne. Dus Kuuleke Wip gong weiter, ’wìr zun vrouwke die vroeg of ik drop wou.’ Ikke wìr naor binne en nou ha zij d’r eige al hullemaol oitgekleed en begos òk wìr aon m’n boks te vatte. Ze had ‘m al bekant oit, toen ik nog net naor boite kos. En wie kumt daor aon? Ons Anna mee d’r zuster en die zaage mèn, mi m’n boks op m’n schoewn. Oeh, wa wier ons Anna kaod, en ’t hul verhaol van die vrouwkes geleufde ze nie. Ik snap ’t niks van zee Kuuleke, en da allinnig mar omdè ik wa verkaauwd waar en drop aongebòije krìg.’