Korte vertèlsels.
Bij deze wil ik U laten genieten van de belevenissen van de mensen uit mijn vroegere omgeving in Eindhoven - Gestel. En dan met name van de mensen in de Palingstraat, waar ik ben geboren. Het is een straat die je nu niet veel zal tegenkomen.
Of zu as ik aalt zee: 't schònste straotje van hul de wìrreld: 't Pollingstraotje.
Lees en geniet van de belevenissen van al die mensen zoals:
Zoopoe, Kee en Harry, M'rie en Sjaak, Oome Toon de Schoenpees, Oome Nol en Tante Mien, Giel de Pin, de gebroeders Bùmkes, de femielie Vùggeltjes, Kuuleke Wip, Anna, d'n Dikke Botterham, Driek de Muis, Tòntje Welten, Sjaak van Tuyl, Zoopoe, Oome Janus, Piet Tròst, Nard van Pelt, Sien Boogers, Bakkertje van Bree, Laang Tinie Tol, Harry Bijnen, Klimmetieneke van Baokel, 't Zìws wèfke, Tinus van Dinter en natuurlijk Sjakkie Tournooi, Toon Vosters en al die andere..
Hennie.
SOEP
by Hennie de Groot - 17:29 on 04 December 2017
Soep.
Kuuleke Wip en z’n Anna waore bekant 25 jaor getrùwd. D’r waar in ’t Pòllingstraotje al ìnnige tèd spraoke van ’n sòrt ‘geheimzinnighèd.’ Ja, as Kuuleke saoves aon kwam um mee te stèggele bè oome Toon de Schoenpees veur, dan zweege de manne in-ìns, of ze ha’n ’t in-ìns èrrent anders oover. En dan manne keeke òk wa aorig, docht Kuuleke. En as Kuuleke Wip dan vroeg wa dètter aon de hàànd waar, zeeje de manne; ‘Hoezu? D’r is niks.’ Mar d’r broeide wa, docht Kuuleke. Noa ’t uurkes stèggele gonk Kuuleke wìr hois op aon. En hij vurtèlde aon hun Anna dè de manne wa aorig deeje. ‘Gij doewt zèllef oit aorig,’ha Anna gezeed. Kuuleke gonk mar de radio aonzette um naor Paul Vlaanderen te loistere en toen zee Anna in-ìns; ‘Wìtte wa ik nog ’s gèr ‘nen kir zou wille, vur as we 25 jaor getrùwd zèn?’ Nee, Kuuleke wies da nie. ‘Ik zou zu gèr nog net zu as vruuger saome aon tòffel eete en dan allebei hullemaol nòks.’ ‘Hullemaol nòks?’vroeg Kuuleke, hullemaol zonder klìrre?’ ‘Ja,’ zee Anna, ‘net as vruuger toen we pas getrùwd waare.’ Dan doen we da vollegende week d’n deinsdeg, dan zèn we krek 25 jaor getrùwd,’ zee Kuuleke. En ze waar ’t de week d’r op deinsdegge-aovend, Anna ha lekker gekòkt de tòffel schòn gedekt en alles stòn klaor, ze kosse gaon eete. En daor kwaam Kuuleke binne, hullemaol nòks, hij keek ’s zu naor z’n Anna die bekant hullemaol nòks in de keuke stòn, ze ha allìnnig ’n vurschoewt aon, mar toen ze de soep op de tòffel ha gezet, dee ze d’r vurschoet òk oit en gongk òk hullemaol nòks teegenoover Kuuleke’s zitte. ‘Eet smakelijk,’ ha ze teege Kuuleke gezeed en ze begos aon d’rre soep. Toen ze d’r bùrd hallef leeg ha zee Anna; Ik krèg ’t nog stìds wèrrem as wij zu, nao al die jaore, saome wìr zitte te eete.’ ‘Ik geleuf da goewd,’ zee Kuuleke Wip, ‘Want ge hangt meej oew bòrste in de heete soep.’