Korte vertèlsels.
Bij deze wil ik U laten genieten van de belevenissen van de mensen uit mijn vroegere omgeving in Eindhoven - Gestel. En dan met name van de mensen in de Palingstraat, waar ik ben geboren. Het is een straat die je nu niet veel zal tegenkomen.
Of zu as ik aalt zee: 't schònste straotje van hul de wìrreld: 't Pollingstraotje.
Lees en geniet van de belevenissen van al die mensen zoals:
Zoopoe, Kee en Harry, M'rie en Sjaak, Oome Toon de Schoenpees, Oome Nol en Tante Mien, Giel de Pin, de gebroeders Bùmkes, de femielie Vùggeltjes, Kuuleke Wip, Anna, d'n Dikke Botterham, Driek de Muis, Tòntje Welten, Sjaak van Tuyl, Zoopoe, Oome Janus, Piet Tròst, Nard van Pelt, Sien Boogers, Bakkertje van Bree, Laang Tinie Tol, Harry Bijnen, Klimmetieneke van Baokel, 't Zìws wèfke, Tinus van Dinter en natuurlijk Sjakkie Tournooi, Toon Vosters en al die andere..
Hennie.
Pepier
by Hennie de Groot - 14:15 on 06 July 2016
Pepier.
’t Waar zommerdag, zondeggemiddeg en Giele de Pin waar wìr ’s flink op stap gewist. Al vanaf 10 uure. Hij waar bè Tòntje Welten gewist en daornao naor d’n Gaauwe Bal. Hij viet ‘r ’t ien nao ’t aander. ‘Rekent mar ’s af,’ ha Harrie d’n kastelein gezeed, ‘en gao mar ’s hois op aon.’
‘Ja,’ zee Giel, ‘ik denk da’k mar ’s gao eete.’ Zu kumt ie boite bè d’n Gaauwe Bal en toen docht ie bè z’n eige; ‘Ik ken toch net zu goewd bè ‘t Roozeknùpke, nog ‘n glèske bier gaon drinke.’ Dus zu gezeed zu gedaon en nao ‘n weiltje stapt Giel bè ‘t Roozeknùpke naor boite en wou hois op aon. En in ìns krìg ie drang, of te wel hij moes schèijte. ‘Wa nou gedaon,’ docht Giel, ‘witte wa, ik gao mar aachter de kèrrek in de Ploegstraot zitte schèijte.’ Dus Giel lòpt richting kèrrek, toen ‘t begos te reegene. ‘Nondejuu,’ zee-t-ie, ‘wa nou?’ Giel gong mat schoile in de kèrrek. ‘Zouwe ze hier gìn pleeke hebbe?’ docht ie. En ja hurre, hij zag zun houtere hùkske staon, hij trok ‘t gerdijntje opzij gao zitte en zee niks… Pestoewr de Gruijter hùrde wel iemes in zunne biechtstoewl binne komme en hij zat te loistere, mar hùrde niks. De pestoewr dee mar ‘s ‘nen kìr hoeste um wa aondacht te trekke, mar nog stìds niks. De pestoewr klopt vervollegs drie kirre teege de muur in ‘nen lèste pooging um d’n zondaar aon ‘t spreeke te krèijge. Tenslotte roept Giel trug: ‘ ’t hèt gìn nut um te kloppe, hier is òk gìn pepier…