Korte vertèlsels.
Bij deze wil ik U laten genieten van de belevenissen van de mensen uit mijn vroegere omgeving in Eindhoven - Gestel. En dan met name van de mensen in de Palingstraat, waar ik ben geboren. Het is een straat die je nu niet veel zal tegenkomen.
Of zu as ik aalt zee: 't schònste straotje van hul de wìrreld: 't Pollingstraotje.
Lees en geniet van de belevenissen van al die mensen zoals:
Zoopoe, Kee en Harry, M'rie en Sjaak, Oome Toon de Schoenpees, Oome Nol en Tante Mien, Giel de Pin, de gebroeders Bùmkes, de femielie Vùggeltjes, Kuuleke Wip, Anna, d'n Dikke Botterham, Driek de Muis, Tòntje Welten, Sjaak van Tuyl, Zoopoe, Oome Janus, Piet Tròst, Nard van Pelt, Sien Boogers, Bakkertje van Bree, Laang Tinie Tol, Harry Bijnen, Klimmetieneke van Baokel, 't Zìws wèfke, Tinus van Dinter en natuurlijk Sjakkie Tournooi, Toon Vosters en al die andere..
Hennie.
t Schoifke...
by Hennie de Groot - 17:45 on 31 March 2016
‘t Schoifke...
Ik moet zu wa ’n jaor of 10 -11 gewist zèn toen we mì hul de schoewl, zu-as ieleke donderdeg van de mònd, te biechte moesse. D’r waare 4 biechtstoewle en ikke gong naor die waor de minste jonges zaate. Toen ‘k aon de beurt waar dee ik hul schòn m’n zondekes op biechte en ‘k keek zu mar aarig toen de kappelaon van alles gong vraoge of da’k nie stiekum naor m’n bloewte zusjes ha gekeeke. Ik zee, naor waorhèid, da’k die gìn ha. En da ‘k da toch ie zouw doewn. Da leste zee’k d’r mar gaauw bè, want ge maagt netuurlek nie liege en zeekers nie in d’n biechtstoewl! Dan vroeg ie of ik nie mi m’n eige spulde, kèk, da von’k nou groewte kwats nie? En da zee ik hum, da dè groewte kwats waar, umdè’k toch 2 bruurs en toch spùlkammeraodjes genogt ha.
Oeh, wa wier die keplaon kwaod en schoof ’t loikske dicht. Ik docht da’k te hard gepraot ha, dì in verbaand mì ’t zuggenamd biechtgeheim of zu.
Tois gekomme vurtèlde ik da m’n biechtvadder zonder kroiske en zonder iet te zegge ’t loikske ha dichtgeschoove. Smoeder sloeg zu wa aachteroover en zee zu wa ontzet: ‘ ‘T SCHOIFKE??’ ‘Da krèijge toch allinnig mar zondaars die naor unne hoggere priester moete gaon biechte!’ Nou toen wier ik kwòad en zee da’k nog noit in hul m’n leeve unne doewdzonde gedaon ha. M’n bruur Jan, die ’n par jaor aauwer waar as ikke, minde da’k dan bè keplaon ……… waar weeze biechte, daor verschoewt ik toch af en vroeg hum hoe dèttie da wies. ‘Oh, daor gòi ‘k allang nie mìr, want die vraogt aalt van die aarige dinger.’ zee onzen Jan. Van Smoeder moes ik subiet bè de pestoewr oppernèijd gaon biechte en toen ik vurstelde um dè de vollegende kir mar te doewn waar ze nie um te lulle, zu kos ik gin alling mònd rondloewpe! ‘Ge gaot nou meteen of aanders brengt Svadder oew tenaovend.’ Nou, ikke naor de pasterie en angebeld. De pestoewrmèid wou weete waor ik vur kwaamp. ‘Vur de pestoewr,’ zee ik, ‘want ik moes van Smoeder ooverbiechte.’ En krèk op dè moment kwaamp de pestoewr oit z’n kammer de gang op geloewpe en umdè onze Jan òk misdienaar waar, kende d’n pestoewr mèn en ik mòcht mee naor z’n kammer waor ik m’n verhaol dee vertelle teege hum. Zonder te biechte krìg ik d’n absoluusie, mar ik mocht ‘ter mì niemes oover praote. Teege Smoeder moes ik mar zegge da’k ‘r mì ’n bietje vaagevuur wel vanaf zou komme. Nou, mìr dan 65 jaor latter, he’k dan toch gepraot. Hoopelek kom ik ok nou zonder te biechte an munne absoluusie.