Korte vertèlsels.
Bij deze wil ik U laten genieten van de belevenissen van de mensen uit mijn vroegere omgeving in Eindhoven - Gestel. En dan met name van de mensen in de Palingstraat, waar ik ben geboren. Het is een straat die je nu niet veel zal tegenkomen.
Of zu as ik aalt zee: 't schònste straotje van hul de wìrreld: 't Pollingstraotje.
Lees en geniet van de belevenissen van al die mensen zoals:
Zoopoe, Kee en Harry, M'rie en Sjaak, Oome Toon de Schoenpees, Oome Nol en Tante Mien, Giel de Pin, de gebroeders Bùmkes, de femielie Vùggeltjes, Kuuleke Wip, Anna, d'n Dikke Botterham, Driek de Muis, Tòntje Welten, Sjaak van Tuyl, Zoopoe, Oome Janus, Piet Tròst, Nard van Pelt, Sien Boogers, Bakkertje van Bree, Laang Tinie Tol, Harry Bijnen, Klimmetieneke van Baokel, 't Zìws wèfke, Tinus van Dinter en natuurlijk Sjakkie Tournooi, Toon Vosters en al die andere..
Hennie.
Kwèèk...
by Hennie de Groot - 13:15 on 15 February 2016
Kwèèk..
’t Waar juni en de zon scheen zu as de zon moes schèijne in juni. De manne oit ’t Pollingstraotje wouwe krèk naor d’n Gaauwe Bal gaon um ’n bùmke te katte of ’n pùtje te biljarte. Toen ze in ìnne kir meziek hùrde op de Hògstraot. ‘Hùrt is,’ zee Kuuleke Wip, ‘unne hèrremie of iets.’ ’t Waar wel meziek mar gìnne hèrremenie, nee ’t waar ‘nen optocht van ’n circus. Van circus Strassburger nog wel, die kwaamp op ’t van eedenplein staon. ’t Waar ‘nen groewte optocht. Die circus miense ha’n òk de bìste meegenomme in d’n optocht. Groewte olliefante en lùwwe en tijgers. En ‘nen hoewp bloewte daames. ‘Oh,’ riep Kuuleke Wip, ‘daor wil ik wel naor toe, da vein ik aalt schòn.’ En zu gebeurde ‘t da Kuuleke Wip mi hun Anna op de uurste rij zaate en alles goewd konne zien. Zu zaage ze de akrobaate en de kloons en de trapeezewèrrekers. Oeh, wa zaate ze te geniete. En nao de pauze waar ’t de beurt aan de wilde bìste. Uurst de lùwwe en de tijgers. D’r waare hekke nìrgezet da die lùwwe nie ’t publiek in zouwe gaon en de miense iets aondoewn. ’t Lùwwe nummer wier gedaon dur ‘ne schòn jong dùrske mi ‘nen groewte bos haauwt vur de deur, as ge begrèpt wa’k bedoel. En ze ha allinnig mar ’n hul strak tijgervelleke aon. En mi d’r zweepke liet ze die lùwwe hul schòn kunsjes doewn. Aon ’t ènd van d’r optreeje krìg ze ’n staonde ovaasie. En dan stuurt ze alle lùwwe de kòi oit behalleve ’t gròtste mènneke. De miense gonge wìr zitte, ze gòit d’r zweepke weg, lùpt naor de lùw en opent de enorreme muil. Ze trekt vervolleges d’r tijgervèlleke opzij, legt ien d’r schòn groewte bòrste in de muil van dieje lùw en ze stikt bèij d’r èrreme in de lucht. ’t Publiek houwdt d’n aoijum in; stelt oew eige veur da dieje lùw schrikt… Efkes te nao, stopt ze dieje bòrst wìr en ze krègt alwìr ‘nen staonde ovaasie, nog harder en langer dan de uurste. Nao ’t applaus vat ze de miekrofoon en vraogt aon ’t publiek of ‘r iemes is die dìzze stunt òk zou durreve doewn. Iederien gaot zwijgend zitte en kèkt vraogend z’n buren aon. Nao eenige tèd stao Kuuleke Wip open lùpt naor da dùrske. En zij vraogt aon Kuuleke of hij de vraog wel begreepe het. ‘Ja zeekers,’ zee Kuuleke Wip, ‘Ik wil ’t gèr prebeere, mar ik wìt nie of ik munne kwèèk wel zu wèijd oewpe krijg..