Korte vertèlsels.
Bij deze wil ik U laten genieten van de belevenissen van de mensen uit mijn vroegere omgeving in Eindhoven - Gestel. En dan met name van de mensen in de Palingstraat, waar ik ben geboren. Het is een straat die je nu niet veel zal tegenkomen.
Of zu as ik aalt zee: 't schònste straotje van hul de wìrreld: 't Pollingstraotje.
Lees en geniet van de belevenissen van al die mensen zoals:
Zoopoe, Kee en Harry, M'rie en Sjaak, Oome Toon de Schoenpees, Oome Nol en Tante Mien, Giel de Pin, de gebroeders Bùmkes, de femielie Vùggeltjes, Kuuleke Wip, Anna, d'n Dikke Botterham, Driek de Muis, Tòntje Welten, Sjaak van Tuyl, Zoopoe, Oome Janus, Piet Tròst, Nard van Pelt, Sien Boogers, Bakkertje van Bree, Laang Tinie Tol, Harry Bijnen, Klimmetieneke van Baokel, 't Zìws wèfke, Tinus van Dinter en natuurlijk Sjakkie Tournooi, Toon Vosters en al die andere..
Hennie.
Staon...
by Hennie de Groot - 09:16 on 09 February 2016
Staon….
Oome Nol moes op ‘nen aovend naor ’t Katholiek leven op de Wal. Daor waar ’n vergaadering van de Kattelieke siegaoremaokers bond. En ’t zouw ‘r druk wòrre ha’n ze bè d’n Karel 1 al gezeed. ‘Wiite wa ge doewt?’ ha tante Mien, z’n vrouw gezeed, ‘’t is kaoi weer, gao mar meej de bus.’ ‘Da’s goewd, Mien’ ha oome Nol gezeed. En hij viet de bus van zeuve uure naor de stad. ’t Waar behòrlek druk in de bus, hij moes blèijve staon tot in de stad. En zu kwaamp ie nog net op tèd aon vur de vergaadering. ’t Zààt ‘r goewd vol, d’r waare d’r veul van z’n maote en dan witte wel hoe da gao, ‘Nùlleke, vat ‘r ìnne van men, zee zunne vaaste maot. En toen zee ‘nen aandere vat ‘r òk inne van mèn, zu wier ’t hallef 10 en oome Nol moes wìr naor hois. Hij schommelde zu ’n bietje naor de bushalte en hij viet de bus wìr naor de Hògstraot, naor huis in ’t Pollingstraotje. Hij zaat goewd en wel in de bus, toen d’r ‘nen hulle hoewp miense instapte. D’n biejoskoop waar oit en al da vollek moes òk mee, nie waor? Mar oome Nol zaat lekker op z’n stuuleke. En d’r moese ‘nen hulle hoewp miense staon. Zu òk ’n jong dùrske. Ze ha al ’s naor oome Nol gekeeke, zu van: staodde gij nou op vur mèn, mar oome Nol blìf zitte. Oome Nol zaag ’t dùrske kijke en hij zee teege heur: ‘Ge maagt wel op munne schòt zitte, ik ben toch ‘nen aauwe miens, en d’r ken niks gebeure.’ ’t Durske gonk mòi bè oome Nol op schòt zitte en de bus reej weiter. Toen de bus oover de Groote Bèrreg reej, zee oome Nol in-ìns teege ’t dùrske: ‘Gao mar wìr gaauw staon, dùrske, ik ben toch jonger dan da’k docht….