Korte vertèlsels.
Bij deze wil ik U laten genieten van de belevenissen van de mensen uit mijn vroegere omgeving in Eindhoven - Gestel. En dan met name van de mensen in de Palingstraat, waar ik ben geboren. Het is een straat die je nu niet veel zal tegenkomen.
Of zu as ik aalt zee: 't schònste straotje van hul de wìrreld: 't Pollingstraotje.
Lees en geniet van de belevenissen van al die mensen zoals:
Zoopoe, Kee en Harry, M'rie en Sjaak, Oome Toon de Schoenpees, Oome Nol en Tante Mien, Giel de Pin, de gebroeders Bùmkes, de femielie Vùggeltjes, Kuuleke Wip, Anna, d'n Dikke Botterham, Driek de Muis, Tòntje Welten, Sjaak van Tuyl, Zoopoe, Oome Janus, Piet Tròst, Nard van Pelt, Sien Boogers, Bakkertje van Bree, Laang Tinie Tol, Harry Bijnen, Klimmetieneke van Baokel, 't Zìws wèfke, Tinus van Dinter en natuurlijk Sjakkie Tournooi, Toon Vosters en al die andere..
Hennie.
Kaauw...
by Hennie de Groot - 20:25 on 12 January 2016
Kaauw….
’t Waar kaauw diejen aovend in januwaarie. Hemke van Grootel ha zunne kachel goewd opgestòkt in kufee d’n Gaauwe Bal op de hògstraot. De manne oit ’t Pollingstraotje zitten gezellig ’n pùtje te katten en speule ’n pertijke op ’t biljart. Tot dè Sjaak Hoevenaars in ìns zee: ‘Hètter iemes Kuuleke Wip gezien?’ Nee, niemes ha Kuuleke’s gezien. ‘En hun Anna ha nog gezeed dèt-tie efkes naor Piet van Cuijk moes, siegeretten haole,’ gaf Harrie Hoeijmans ten antwoord. ‘Ik gao toch ’s aon Anna vraoge waor dèt-tie blèft,’ zee Harrie. Harrie naor Anna’s en ’n par minuute làter waar ie trug en zee: ‘Hij ha d’r allang moete zèn, Anna makt d’r eige vurrèkkes ongerust.’ ‘Hij is al um hallef zes van hois gegaon um siegerette te haole en Anna docht dèt-tie hier in’t kuffee zat.’ ‘We moete hum gaon zuuke,’ zee Nulleke. De manne hun jasse aongedaon en naor boite gegaon. ‘We moet nie ammol bèmekarre blèijve,’zee oome toon de Schoenpees, ‘we moete ons gaon versprèije.’ Dus de manne in ’n par gruupkes gaon zuuke. Soomigte liepe recht naor de siegerette winkel op de Groewte Bèrreg, mar aande gonge d’r mi ’n groewte boog naor toe. Zu liepe Nulleke en Oome Toon langs de kèrrek, dur ’n par straote en kwaame ze langs ’t kerkhof. ‘Stil ‘s,’zee oome Toon, ‘Ik heur iets.’ Hun saome staon teloistere en Nùlleke hùrde ’t ok , ’n stem, weid weg en die riep: ‘kaauw, kaauw, oeh, wa hè’k ’t kaauw.’ Dus oome Toon en Nùlleke saome ’t kerkhof op, ’t waar d’r stik donker, ja die miense die daor laage ha’n toch gin licht mìr nòddig, nie? Hun saome langs de graave en ze hùrde ’t doideleker: ‘Kaauw, kaauw, oeh, wa hè’k ’t kaauw.’ Toen kwaame Oome Toon en Nùlleke langs ‘nen koil, die pas gegraave waar, ’t zand lag ‘r nog neffe. ‘Ik denk dètter mèrrege inne begraove moet worre,’ zee Nùlleke. En mee hùrde ze ‘nog veul doideleker: ‘Kaauw, kaauw, oeh wa hè’k ’t kaauw’ De twie manne keeke ’s oover de rand van dieje koil en wa zaage ze? Kuuleke Wip, lag onder in dieje koil, hij waar d’r ingevalle en kos ‘r nie mìr oit. En hij riep wìr: ‘Kaauw, kaauw, oeh, wa hè’k ’t kaauw.’ ‘Da geleuf ik goewd,’zee oome Toon d’n Schoenpees, 'ze hebbe oew kist weggehàld.’