Korte vertèlsels.
Bij deze wil ik U laten genieten van de belevenissen van de mensen uit mijn vroegere omgeving in Eindhoven - Gestel. En dan met name van de mensen in de Palingstraat, waar ik ben geboren. Het is een straat die je nu niet veel zal tegenkomen.
Of zu as ik aalt zee: 't schònste straotje van hul de wìrreld: 't Pollingstraotje.
Lees en geniet van de belevenissen van al die mensen zoals:
Zoopoe, Kee en Harry, M'rie en Sjaak, Oome Toon de Schoenpees, Oome Nol en Tante Mien, Giel de Pin, de gebroeders Bùmkes, de femielie Vùggeltjes, Kuuleke Wip, Anna, d'n Dikke Botterham, Driek de Muis, Tòntje Welten, Sjaak van Tuyl, Zoopoe, Oome Janus, Piet Tròst, Nard van Pelt, Sien Boogers, Bakkertje van Bree, Laang Tinie Tol, Harry Bijnen, Klimmetieneke van Baokel, 't Zìws wèfke, Tinus van Dinter en natuurlijk Sjakkie Tournooi, Toon Vosters en al die andere..
Hennie.
Treintje speule...
by Hennie de Groot - 14:23 on 23 September 2015
Treintje speule...
Cato waar in de wònkeuke an’t wèrreke.Ze waar d’n pompsteen an’t schònmaoke, toen ze in-ìns heur zes jaorig zoontje Driekske heurde speule in de goei kaamer mi z’n treintjes. En zu hùrde ‘m zegge: ‘Al de imbeciele die nou wille oitstappe moete nondejuu maoke da ze oit d’n trein zèn, want dì is de leste halte. En al de onnoozelèrs die nou wille instappe, moete maoke dat ze mi hun lùij kont op de bank zitte, want we gaon vertrèkke!’ Cato verschoewt d’r eige kèij keppot, lùpt naor de goei kaamer en zee teege Driekske: ‘Zunne taol gebroike we nie in dì hois, allà, vuroit naor boove en daor blèfde mar twie uure zitte. En as ge oit wìr naor beneeje kùmt, wil ik zun woorden ie mìr heure.’ Twie uure làtter zit Driekske wìr in de goei kaamer te speule mi z’n treintjes en Cato hùrt Driekske zegge: “Aon alle reizigers; vurgìt oew bagaazje nie mee te nìmme. Wij danke jullie en we hoope dè’t ‘t ‘nen aongenaome reis waar en we hoope U wìr spoedig te zien.’ En Cato hìrt d’rre zoewn weiter zegge: ‘Vur al diegeen die krek zèn ingestapt, niet roewke in d’n trein asteblieft. We hoope da gèllie vandaog ’n aongenaome en ontspannne reis mi ons zal hebbe.’ Op ’t moment da Cato begint te glimlache, heurt ze d’rre zoewn zegge: ‘En vur al die geen die pisnèijdig zèn mi de twie uure vertraoging, u moet bè dieje muts in keuke zèn.’