Korte vertèlsels.
Bij deze wil ik U laten genieten van de belevenissen van de mensen uit mijn vroegere omgeving in Eindhoven - Gestel. En dan met name van de mensen in de Palingstraat, waar ik ben geboren. Het is een straat die je nu niet veel zal tegenkomen.
Of zu as ik aalt zee: 't schònste straotje van hul de wìrreld: 't Pollingstraotje.
Lees en geniet van de belevenissen van al die mensen zoals:
Zoopoe, Kee en Harry, M'rie en Sjaak, Oome Toon de Schoenpees, Oome Nol en Tante Mien, Giel de Pin, de gebroeders Bùmkes, de femielie Vùggeltjes, Kuuleke Wip, Anna, d'n Dikke Botterham, Driek de Muis, Tòntje Welten, Sjaak van Tuyl, Zoopoe, Oome Janus, Piet Tròst, Nard van Pelt, Sien Boogers, Bakkertje van Bree, Laang Tinie Tol, Harry Bijnen, Klimmetieneke van Baokel, 't Zìws wèfke, Tinus van Dinter en natuurlijk Sjakkie Tournooi, Toon Vosters en al die andere..
Hennie.
Da kèn ik òk..
by Hennie de Groot - 13:26 on 19 September 2015
Da ken ik òk…
Giel de Pin, onze fietse en bromfietsemaoker in ’t Pollingstraotje, waar naor dokter Sterk gewìst, hij ha boikpèn. Dokter Sterk ha Giele wa pillekes vurgeschrivve en dan zou ie d’r wel vanaf zèn. ‘Da ken ik òk,’docht Giel bè z’n eige. En Giel begint in ’t Pollingstraotje z’n eige dokterpraktijk. Hij schildert ’n groewt bord mee de tekst: “Als ik je probleem kan oplossen kost het 200 gulden. Als ik geen oplossing voor je heb krijg je van mij 1000 gulden.” Notaris Rits van de Hògstraot kumt ’s op z’n gemak dur ’t Pollingstraotje gekùierd en ziet ’t bord. Hij denkt bij z’n eige; ‘Da hè’k daor gaauw verdient en de notaris lùpt de praktijk van Giel de Pin binne. ‘Dag Notaris,’ zee Giel, ‘wa ken ik vur oew doewn?’ ‘Ik ben munne smaak kwèt.’ ‘Gao mar èfkes zitte, notaris,’zee Giel, ‘daor he’k wel ’n drènkske veur.’ Giel lùpt naor ’n kast, hij doewt de derde laai van linksboove oewpe, hij vat ’n pùtje waor benziene in zit en giet ’t in de mond van notaris Rits. Terwijl hij ’t oitspùwt zee de Notaris; ‘Nondejuu, dì is benziene.’ ‘Aha,’zee Giel, ‘ge het oew smaok wir trug, da’s dan 200 gulden.’ De notaris betàld en lùpt kaod weg.
D’n vollegende dag, nog stùds kaod oover z’n vùrrig bezoek, bedenkt de notaris ’n nèij prebleem en gao wìr naor Giel en hij zee teege Giel: ‘Ik denk da’k m’n geheuge kwèt ben, ik ken me niks meer herinneren.’ Gao mar zitte’ zee Giel, ‘daor hè’k wel ’n drènkske vur.’ Giel lùpt wir naor de kast van wìr derde laai van links boove en vat ‘r ’n fleske oit. ‘Nee, da nie.’ zee de Notaris, ‘daor zit benziene in.’ ‘Aha,’ zee Giel, ‘Ge het oew geheuge trug, da’s dan 200 gulde.’ Noris Rits nog kaoier, betàld en lùpt wir weg.
D’n dèrde dag gao notaris Rits ’n leste poging doewn um die 100 gulde te verdiene. Hij bedenkt wìr ’n prebleem en gao wir naor Giel de Pin hinne. Giel ziet ‘m aonkomme en begroet ‘m vriendelijk; Goede morgen Notaris, wa ken ik vur oew doewn?’ ’Ik ken bekant niks mìr zien, m’n zicht gao in inne kir zu ontiegelek weid aachteroit.’ Giel denk ’n tèdje nao en hij zee: ‘Nee, daor hè’k gin oplossing veur.’ Giel vat z’n portemonnee halt ‘r geld oit en gift ’t aon de Notaris en zegt; ‘asteblieft Notaris, hier is oew 1000 gulden.’ ‘Hee,’ zee Notaris Rits, dì is mar 100 gulde.’ ‘Aha’ zee Giel, ‘Ge het oew zicht trug, da’s dan 200 gulde..’