Korte vertèlsels.
Bij deze wil ik U laten genieten van de belevenissen van de mensen uit mijn vroegere omgeving in Eindhoven - Gestel. En dan met name van de mensen in de Palingstraat, waar ik ben geboren. Het is een straat die je nu niet veel zal tegenkomen.
Of zu as ik aalt zee: 't schònste straotje van hul de wìrreld: 't Pollingstraotje.
Lees en geniet van de belevenissen van al die mensen zoals:
Zoopoe, Kee en Harry, M'rie en Sjaak, Oome Toon de Schoenpees, Oome Nol en Tante Mien, Giel de Pin, de gebroeders Bùmkes, de femielie Vùggeltjes, Kuuleke Wip, Anna, d'n Dikke Botterham, Driek de Muis, Tòntje Welten, Sjaak van Tuyl, Zoopoe, Oome Janus, Piet Tròst, Nard van Pelt, Sien Boogers, Bakkertje van Bree, Laang Tinie Tol, Harry Bijnen, Klimmetieneke van Baokel, 't Zìws wèfke, Tinus van Dinter en natuurlijk Sjakkie Tournooi, Toon Vosters en al die andere..
Hennie.
D'n Aldie.
by Unknown - 17:29 on 07 September 2015
D’n Aldie….
Tonia waar vort 85 jaor en begos wa te verslèijte, ‘Ge moet ’s aon oew tèstement gaon denke’ ha Kee Hoeijmans gezeed, ‘Ge moet zùrrege da as ge aauwer wordt, da alles gerìggeld is, da ge wìt da oew geld goewd aachtergelaote wordt.’ ‘En,’ gong Kee weiter teege Tonia, ‘dan witte òk da oew dòchters nòit gìnne ruuzie krèijge oover ’t geld as gij ‘r nie mìr bent.’ ‘Ik heb host gìnne rèije cent’ zee Tonia, ‘mar ik zal uurst wel ’s mi de pestoewr gaon praote, want dieje miens gift me aalt hul goeie raod.’ “Kènde gij nie ’n kir meegaon, Kee?’dee Tonia vraoge. ‘Ja hurre,’ zee Kee, ‘ik lòp wel ‘nen kir mee.’ Nì nie da Kee nèijsgierig waar, nì, da nie, mar ze wies ’t allinnig gèr altèd. Dus Tonia en kee op ‘nen mèrrege naor de Pestoewr. De Pestoewr begroette de twie hul hartelek en vruug wa dèttie vur hun kos doewn. ‘Vur men niks,’zee Kee, ‘mar Tonia die durrefde nie allinnig te komme, dus gaoi ik mee um heur te steune.” ‘Ja, ja,’zee de Pestoewr, want hij kos Kee vurrèkkes goewd, ‘zeg ’t is Tonia, wa hèdde?’ Meneer pestoewr,’ zee Tonia ik ben al 85 jaor en ik wìt da m’n leeve onderhaand op ’n ènd lùpt.’ ‘Da zal wel meevalle, Tonia.’zee de Pestoewr. ’Nì loistere meneer pestoewr.’ zee Tonia. ‘m’n leeve lùpt op ’n end en ik hb ei’k mar twie wense. Op de uurste plàts: ik wil nie begraove wòrre, mar gekrìmmeerd en op de twìdde plàts, zou ik gèr hebbe da ze mènne aasse dan bè d’n Aldie vur de deur verstròit wordt.’ Dè leste vond de Pestoewr mar vrìmd en hij vroeg aon Tonia’s: ‘Waorum toch bè d’n Aldie vur de deur?’ ‘Nou,’zee Tonia, ‘dan wìt ik zeeker da’k twie kìrres in de week m’n dòchters ken zien.