Korte vertèlsels.
Bij deze wil ik U laten genieten van de belevenissen van de mensen uit mijn vroegere omgeving in Eindhoven - Gestel. En dan met name van de mensen in de Palingstraat, waar ik ben geboren. Het is een straat die je nu niet veel zal tegenkomen.
Of zu as ik aalt zee: 't schònste straotje van hul de wìrreld: 't Pollingstraotje.
Lees en geniet van de belevenissen van al die mensen zoals:
Zoopoe, Kee en Harry, M'rie en Sjaak, Oome Toon de Schoenpees, Oome Nol en Tante Mien, Giel de Pin, de gebroeders Bùmkes, de femielie Vùggeltjes, Kuuleke Wip, Anna, d'n Dikke Botterham, Driek de Muis, Tòntje Welten, Sjaak van Tuyl, Zoopoe, Oome Janus, Piet Tròst, Nard van Pelt, Sien Boogers, Bakkertje van Bree, Laang Tinie Tol, Harry Bijnen, Klimmetieneke van Baokel, 't Zìws wèfke, Tinus van Dinter en natuurlijk Sjakkie Tournooi, Toon Vosters en al die andere..
Hennie.
Die vurrèkte jong...
by Unknown - 13:03 on 09 May 2014
Die vurrèkte jong..
Kuuleke Wip vuulde z'n eige nie zu goewd, hij ha laast van z'n maog, en 't 'm òit vurrèkkes zeer. Eigelek hul zunne boik dan. Totda hullie Anna 't te flùw wier. 'Ge moet oew eige 's nao laote kijke, bè dokter Sterk,' ha ze gezeed. En zu zat Kuuleke Wip op 'nen mèrrege in de wòchtkaamer van dokter Sterk op de Hògstraot. Hij ha tìgge d'n bàs gezeed bè Fiellups, dèttie wa làtter zou komme, dèttie uurst naor d'n dokter moes. Nao 'n klèn ketierke waar ie aon de beurt. 'Gao zitten, Pietje en vurtèl 't is.' zee d'n Dokter. Kuuleke oitgeleed, dèttie 't aon z'n maog ha en da hul zunne boik zeer dee. 'Màkt oew boovelijf mat 's efkes bloewt, zee d'n dokter'en hij dee Kuuleke's hullemaol betaaste en onderzuuke. En toen zee-t-ie; Ik zal oe wa vurschrèijve en dan kumde vollegende week mar trug. Kuulek kreeg 'n recepje mee um bè d'n appeteek z'n medicijne op te haole. Bè d'n appeteek, kreeg Kuuleke van die capsuules mee, witte wel. Twee maal daags gebruiken, ston op 't deuske. Kuuleke wir naor hun Anna en vurtèld dèttie 2 kirres op 'nen dag die medicijne moes nimme en dèttie de week er op trug moes komme. Dus Kuulek Wip, trùw z'n medicijne ingenomme, mar 't hielp eigelek hullemaol niks, nee, 't wier allinnig mar èrreger. Mar toch de vollegende week afgewòcht. En daor zat ie wìr in de wòchtkaamer bè de d'n dokter. Toen ie aon de beurt waar en naor binne liep vroeg d'n dokter aon Kuuleke's; 'Hoe gao 't nou, Pietje?' ' 't Gao hullemaol nie dokter,' zee Kuuleke Wip, 'ik heb ieleke dag twie van die capsuules ingenomme en 't wier stìds mar èrreger.' 'Hoezo, ingenomme?' zee dokter Sterk. 'Ja, gewoewn mee wàtter ingenomme,' zee Kuuleke Wip. 'Dit moete ok nie in oewe mond inneeme,' zee d'n dokter, 'die moete in oewe anus steken. Ik schrijf ze nog 's veur en dan eest vollegende week hullemaol oover. Kuuleke wìr weg, naor d'n appeteek, toen naor hois. Zee-t-ie teege hun Anna: 'Nou wìt ik 't, die dinger moet ik in munne anus steeke.' En hij begos te zuuke in de kast op de slòpkammer in 't nachtkasje.''Wa zuukte toch?' vroeg Anna. 'Ik kijk of we hier nog èrreges 'nen anus hebbe ligge um die dinger in te doewn.' 'Hèdde al in 't keukelaaike gekeeke?' vroeg Anna. 'Ja, da waar 't uurste waor ik gekeeke ha. zee Kuuleke Wip. 'Nou,' zee Anna, 'dan kèkt ok mar 's in de zandbak, want die vurrèkte jong sjouwen ooveral mì de spulle hìnne.....'