The Valiants

"HBS-jongens waren we. Maar... aardige jongens." Hun avontuur speelde zich af tussen 1962 en 1967 en heette The Valiants. In Eindhoven en de regio waren ze volgens eigen zeggen ongekend populair, samen the Phantoms. Op het oude Gemeentelijk Lyceum (GLE) is het allemaal begonnen. De HBS-ers Jan Schuiring en Paul Reekers zijn aan het eind van de jaren vijftig al bezig de gitaar hun wil op te leggen. Drummer Jeroen Ophoff speelt in jazzbandjes. Maar jazz is het niet meer. Rock & roll is de toekomst. Zo omstreeks 1961 zijn The Valiants een feit. Met oude radios als versterkers. Cliff & Shadows zijn hun grote voorbeelden. Als de in hun ogen mateloos muzikale zanger-gitarist Piet Souer zich bij hen aansluit, staat niets een regionale carrière meer in de weg. In de Poort van Kleef spelen ze. Het publiek hangt met de benen buiten. Op zondagen in de Plaza. Wilde taferelen. Op toernee naar Liempde in de Volkswagenbus van de vader van hun manager. Vier-, vijfhonderd man komt erop af.

 Het (kleine) geld begint binnen te stromen. Maar de ouders vinden het niet goed dat schooljongens zoveel te besteden hebben. Ze beleggen het geld in Fender-gitaren, Vox-versterkers en nieuwe jasjes voor de band. Het repertoire past zich aan aan de tijd: Stones, Beatles, Kinks. Aan eigen nummers komen ze niet toe. Evenmin aan plaatopnames. Een vreselijk onbezorgde tijd, zeggen ze nu. Populair  en geld geen probleem! Omstreeks 1966 sluit Herman G. van Loenhout zich bij de Valiants aan. Als zanger-gitarist. Die begint wél eigen nummers te schrijven, vooral protestsongs. Als Armand wint hij het Cabaret der Onbekenden. De Valiants begeleiden hem op zijn eerste plaatopname 'En nou ik'. Kort daarna gaat Armand solo. De groep ploetert nog een tijdje door met wisselende bezettingen. Maar het einde nadert snel. (tekst: Wim van der Mark)